Sudaki Hatıralar
2065, Paşayazı, Samsun Zeynep, güne tuz tadı sinmiş rüzgârla uyandı. Gözlerini açar açmaz bir süre tavana baktı. Alçak tavan, her sabah olduğu gibi, rutubetin bıraktığı lekeleriyeni şekillere çeviriyordu zihninde. Bugün rüzgâr kuzeyden esiyordu. Bu iyiye işaretti. Kuzey rüzgârı hem yosun kokusunu uzaklaştırır hem de çatıdaki panelleri kuruturdu. Martının sesiyle yerinden kalktı. Muhtemelen aynı martıydı; her sabah aynı saatte gelip panellerin üstüne konan. Belki de o da Zeynep gibi bu çatıyı yuva bellemişti. Paslı merdivenden yukarı çıkarken Zeynep'in, elinde bir sünger ve bir su şişesi vardı. Eskiden olsa bu merdivenleri bir solukta çıkardı ama rutubet nedeniyle ağrıyan dizleri artık sadece ağır ağır çıkmasına izin veriyordu. Güneş panellerinin üstü tuzla kaplandığında verimleri düşüyordu. Günde 10-12 litre su sağlayacak kadar elektrik üretilemezse su sistemi de çalışmıyordu. Her şey birbirine bağlıydı artık. Hayat, panellerin gölgesinde dönüyordu. Panelleri silip bağlantıları kon...